Vliegtuig gemist
Door: Colline
Blijf op de hoogte en volg Corine
30 Maart 2008 | Japan, Narita
Hoog boven in de wolken zou ik nu moeten zitten. Films kijkend met een vega-vliegtuigmaaltijd op schoot. In plaats daarvan blog ik nu vanuit 'Hotel Comfort' vlakbij het vliegveld.
Twee keer dacht ik dat het einde van de wereld nabij was. Eerst toen we vanochtend geweigerd werden bij de metro. Ook hier moesten de fietsen uit elkaar en in een zak. Dat we dat op de heenweg niet zo hoefden te doen, kon het metropersoneel niet schelen. Dat we daardoor onze vlucht dreigden te missen ook niet.
Ik kan me er niets van herinneren, maar ineens hadden we de fietsen gedemonteerd en sleurden we ladingen onhandige tassen door de metropoortjes. Opgelucht zakten we achterover in de metro. Zeker een uur hoefden we geen stations bij te houden. Hadden we dat wel gedaan, dan waren we er al snel achtergekomen dat we in de allerlangzaamste metro zaten die op zeker 30 stationnetjes stopte in bijna 2 uur. En het eindpunt was niet eens Narita Airport. Daarvoor moesten we overstappen op de supersnelle exprestrein die we eigenlijk hadden moeten hebben.
Een half uur voor vertrek stormden we binnen bij de incheckbalies. 'I am sorry', zei de grondstewardess (tweede dit-is-het-einde-van-de-wereld-moment). En zo hoorden we een half uur lang een stem omroepen dat de laatste passagiers voor onze vlucht zich moesten haasten naar de gates. En we zagen het bord met onze vlucht veranderen van 'last call' in 'departed'.
En wat gebeurt er dan? Het viel mee. We mogen morgen mee. En zonder een nieuw ticket te betalen. Kosten per persoon:
- 100 euro (vliegdatum veranderen)
- 15 euro (bagage opslaan in depot)
- 30 euro (hotel)
Vanaf een superzacht kingsize bed werk ik nu met terugwerkende kracht de laatste 2 weken weblog bij.
Twee keer dacht ik dat het einde van de wereld nabij was. Eerst toen we vanochtend geweigerd werden bij de metro. Ook hier moesten de fietsen uit elkaar en in een zak. Dat we dat op de heenweg niet zo hoefden te doen, kon het metropersoneel niet schelen. Dat we daardoor onze vlucht dreigden te missen ook niet.
Ik kan me er niets van herinneren, maar ineens hadden we de fietsen gedemonteerd en sleurden we ladingen onhandige tassen door de metropoortjes. Opgelucht zakten we achterover in de metro. Zeker een uur hoefden we geen stations bij te houden. Hadden we dat wel gedaan, dan waren we er al snel achtergekomen dat we in de allerlangzaamste metro zaten die op zeker 30 stationnetjes stopte in bijna 2 uur. En het eindpunt was niet eens Narita Airport. Daarvoor moesten we overstappen op de supersnelle exprestrein die we eigenlijk hadden moeten hebben.
Een half uur voor vertrek stormden we binnen bij de incheckbalies. 'I am sorry', zei de grondstewardess (tweede dit-is-het-einde-van-de-wereld-moment). En zo hoorden we een half uur lang een stem omroepen dat de laatste passagiers voor onze vlucht zich moesten haasten naar de gates. En we zagen het bord met onze vlucht veranderen van 'last call' in 'departed'.
En wat gebeurt er dan? Het viel mee. We mogen morgen mee. En zonder een nieuw ticket te betalen. Kosten per persoon:
- 100 euro (vliegdatum veranderen)
- 15 euro (bagage opslaan in depot)
- 30 euro (hotel)
Vanaf een superzacht kingsize bed werk ik nu met terugwerkende kracht de laatste 2 weken weblog bij.
-
30 Maart 2008 - 17:28
Marjo:
hehe, ik zei toch MEER Japan ;-)
Genietze, goede reis en tot later!
-
31 Maart 2008 - 11:11
Ton:
Goeie terugreis, mocht je nog niet weg zijn, en anders: welkom in HOLLAND
-
31 Maart 2008 - 11:14
Hahaha:
HAHAHAHA
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
